Wanneer de grens tussen legaal en ethisch zo dun is als het papier waarop de pensioenwetten zijn geschreven: een diepe duik in de controversiële pensioenaanvullingen.
Welkom terug bij Brolitiek, waar het politieke theater nooit teleurstelt en de absurditeit van het Belgische politieke landschap ons weer een pareltje van een verhaal heeft geschonken. Dames en heren, zet u schrap voor een episode die zelfs de schrijvers van ‘House of Cards’ als te vergezocht zouden afdoen: de onwettige pensioenextra’s voor niemand minder dan Herman De Croo en Siegfried Bracke.
Ah, de pensioenen! Die gouden pot aan het einde van de regenboog, waar blijkbaar voor sommigen een geheime cheat code voor bestaat. Want waarom zou je genoegen nemen met een gewoon pensioen als je met een beetje creatieve boekhouding je zakken nog verder kunt vullen, nietwaar? En dat alles, beste lezers, zonder dat de gemiddelde burger (of zelfs de rest van het politieke landschap) er ook maar een snars van af weet.
Enter Kamervoorzitter Eliane Tillieux, onze heldin in dit verhaal, die stuit op deze smakelijke financiële extraatjes en denkt: “Wacht eens even, dit klopt niet.” Stel je voor, in een wild moment van waanzin, besluit ze dat het misschien, héél misschien, niet helemaal eerlijk is om bovenop een toch al riant pensioen nog eens duizenden euro’s extra te sprokkelen. Goh, wie had dat gedacht?
En dan, alsof het allemaal nog niet lachwekkend genoeg was, komt de reactie van de betrokken politici. Herman De Croo, immer de bescheidenheid zelve, verklaart dat hij dacht dat alles “in regel” was met die stortingen. Want natuurlijk, als de Kamer je geld geeft, moet dat wel legaal zijn, toch? Het idee alleen al dat je misschien, heel misschien, te veel zou kunnen krijgen, komt blijkbaar niet op in de parlementaire bubbel.
Laten we het even hebben over deze ‘kleine parlementaire wedde’. Want laten we eerlijk zijn, wie onder ons zou niet willen rondkomen met een ‘kleinigheidje’ van een paar duizend euro extra per maand? Peanuts, echt! Vooral als je bedenkt dat je er belastingen op betaalt. Het is bijna alsof je het geld niet eens hebt, nietwaar?
En dan hebben we het nog niet eens gehad over het feit dat deze extraatjes voor sommigen blijkbaar een verrassing waren. “O, krijg ik dat bovenop mijn pensioen? Nou, zeg dat dan!” Het is alsof je een extra frikandel ontdekt onder je frieten – een aangename verrassing, maar je had er niet om gevraagd.
Laten we niet vergeten dat politici, net als luiers, regelmatig moeten worden vervangen. En waarom? Precies om dezelfde reden. Dit debacle bewijst eens te meer dat sommige politici zó ver verwijderd zijn van de realiteit, dat ze waarschijnlijk denken dat de gewone man ook een geheime pensioencode heeft om extra’s te ontfutselen.
Dus, waarom is het vertrouwen in de politiek zo laag? Misschien, heel misschien, heeft het iets te maken met dit soort verhalen. Maar geen zorgen, Tillieux is op de zaak. De stortingen zijn gestopt en ze zoekt uit of de bedragen teruggevorderd kunnen worden. Want ja, het zou er nog aan ontbreken dat ze het zouden mogen houden, nietwaar?
In de tussentijd blijft Brolitiek uw trouwe gids in de wondere wereld van politieke misstappen, waar het recht altijd zegeviert, tenzij het over pensioenextra’s gaat. Blijf lachen, beste lezers, want als je niet lacht, moet je huilen. En in de politiek is er altijd genoeg om om te lachen.