Wanneer zelfs een partij bekend om zijn scherpe randjes vindt dat je te ver gaat, weet je dat je de politieke pot hebt doen overkoken.
Welkom bij Brolitiek, waar politiek nooit saai is en waar de grens tussen satire en werkelijkheid soms flinterdun lijkt. Vandaag hebben we het over Michel Van den Brande, die misschien net iets té ambitieus was in zijn politieke aspiraties. Dus pak je popcorn erbij, want dit verhaal heeft meer wendingen dan een aflevering van ‘The Sky is the Limit’.
Michel Van den Brande, bekend als stellingbouwer, tv-ster, en nu blijkbaar ook als aspirant-politicus, dacht dat hij een plekje op de lijst van Vlaams Belang kon veroveren. Helaas voor Michel, na een uitnodiging en een rondleiding in het parlement, kreeg hij te horen dat hij een beetje te veel van het goede was. Letterlijk. “Te racistisch”, zei Tom Van Grieken. Ja, je leest het goed. In een wereld waar Vlaams Belang bekend staat om zijn strakke standpunten op het gebied van immigratie en integratie, bleek Michel net een stapje te ver te gaan.
Nu, laten we even pauzeren en dit moment van ironie laten bezinken. Het is alsof je van de duivel zelf hoort dat je te ondeugend bent. Michel was zodanig gechoqueerd door deze afwijzing dat hij besloot zijn ervaring te delen met de wereld. Via de moderne biechtstoel, beter bekend als Facebook, uitte hij zijn frustratie: “Ze vinden me te racistisch om op de lijst te staan”. Een uitspraak die, laten we eerlijk zijn, je niet elke dag hoort, zeker niet als klacht.
De reactie van Van Grieken was eveneens televisiewaardig. In plaats van een directe confrontatie te kiezen, stuurde hij een Whatsapp-bericht: “Jammere Facebook-post, Michel”. Dit klinkt bijna als een teleurgestelde ouder die hoopte dat de puberale fase van zijn kind eindelijk voorbij was. Maar nee, Michel blijft verbazen.
Deze hele saga roept de vraag op: hoe radicaal moet je wel niet zijn om door Vlaams Belang als te extreem te worden beschouwd? Het is alsof je bij een heavy metal-band auditie doet en te horen krijgt dat je te luid bent. Of als Gordon Ramsay je vertelt dat je te veel vloekt in de keuken.
Michels politieke carrière mag dan voorbij zijn voordat deze überhaupt begon, maar één ding is zeker: hij heeft zijn plek in de annalen van de Brolitiek verdiend. En wat gaat Michel nu doen? Een blanco stem uitbrengen, zegt hij. Misschien is dat wel de meest politieke uitspraak die hij ooit heeft gedaan.
Zo zie je maar weer, beste lezers, in de wondere wereld van Brolitiek is er altijd plaats voor een goede dosis ironie en onverwachte plotwendingen. En voor Michel? Misschien is er ergens een realiteitsprogramma dat nog een hoofdrolspeler zoekt. Want als de politiek je afwijst, is er altijd wel een podium ergens anders. Tot de volgende keer bij Brolitiek, waar de politieke realiteit soms vreemder is dan fictie.