De ongemakkelijke waarheid van een ‘verdediger van traditionele waarden’: van het schrijven van anti-LGBTQ+ wetten, tot een hoofdrol spelen in zijn eigen homo-orgie drama.
Oh, lieve lezers, zet je schrap voor een verhaal dat zo sappig is dat het elk hypocriete hart sneller doet kloppen en elke tong doet klapperen van verbazing. We duiken vandaag in het verhaal van József Szájer, de Hongaarse politicus wiens morele kompas blijkbaar net zo betrouwbaar is als een horoscoop geschreven door een dronken waarzegger.
József, onze held (of schurk, afhankelijk van hoe je het bekijkt), heeft zijn leven gewijd aan het verdedigen van conservatieve waarden, met een bijzondere afkeer voor alles wat naar regenbogen ruikt. Zo streng was hij in zijn overtuigingen dat hij het zelfs nodig vond om de Hongaarse grondwet te amenderen om ervoor te zorgen dat het huwelijk exclusief een unie tussen man en vrouw blijft. Ah, de geur van traditionele waarden in de ochtend!
Maar wacht, het wordt beter. Onze kruisvaarder tegen de LGBT-gemeenschap vond zichzelf plotseling op een plek die lichtjaren verwijderd leek van zijn strikte ethische principes. Ja, dames en heren, József werd betrapt op een homo-orgie. Niet zomaar een orgie, maar een in volle glorie tijdens de strenge COVID-19 lockdowns. Het lijkt erop dat József’s definitie van ‘sociale afstand’ iets … intiemer is dan de rest van ons.
De ironie? Dikker dan een kersttrui gebreid door je oma. De hypocrisie? Zo helder als de dag. Onze József, die de huwelijksrechten van de LGBT-gemeenschap probeerde te beperken, vond zichzelf midden in een feestje dat waarschijnlijk meer glitter bevatte dan de Eurovisie Songfestival.
En hoe probeerde onze protagonist aan deze penibele situatie te ontsnappen? Door een venster en een regenpijp, met bloederige handen als trofee. Een xtc-pil werd in zijn rugzak gevonden, maar hij ontkende dat het van hem was. Misschien was het een feestgunst? We zullen het nooit weten.
Laten we even stilstaan bij het feit dat deze man, een bastion van conservatieve en anti-LGBT rechten, zich in zo’n compromitterende positie bevond. Het is alsof het universum zelf besloot om een masterclass in karma te geven.
Dus hier zijn we dan, beste lezers, getuige van een verhaal dat ons leert dat je misschien wel kunt proberen om je ware zelf te verbergen achter een façade van politieke retoriek, maar uiteindelijk komt de waarheid altijd aan het licht. En soms, heel soms, komt die waarheid met een zijde van ironie en een flinke dosis publieke vernedering.
Dus, József, terwijl je je wonden likt (hopelijk in privé deze keer), laten we deze les onthouden: als je gaat preken, zorg dan dat je niet zelf betrapt wordt op het breken. Het internet vergeet nooit, en Brolitiek al helemaal niet.
Tot de volgende keer voor meer sappige verhalen uit het land van Brolitiek, waar de politiek altijd een beetje brokkelig is en de ironie nooit ver weg.