Waar subsidies voor jongerenwerk in rook opgaan: een Gourmetverhaal van keukens, subsidies, en sjoemelarij.
Welkom terug, trouwe lezers van Brolitiek, waar de politiek nooit saai is en de verhalen smeuïger zijn dan de kaasfondue bij je schoonouders. Vandaag serveren we je een gerecht zo rijk aan intriges, dat zelfs de meest doorgewinterde soapseries erbij verbleken. We hebben het over niemand minder dan Sihame El Kaouakibi, a.k.a. de ‘Sjoemelpoedel’, en haar nieuwste culinaire avontuur: een keuken betaald met subsidies – een recept voor rampspoed, zo blijkt.
In de wereld van El Kaouakibi, waar geldstromen kronkeliger lopen dan de gemiddelde spaghetti bolognese, vinden we een verhaal van creatieve boekhouding die elke Italiaanse chef-kok jaloers zou maken. Het hoofdingrediënt? Een sappige 450.365 euro, zorgvuldig afgeleid van jongerenorganisatie Let’s Go Urban naar de persoonlijke schatkist van onze Sjoemelpoedel.
Het voorgerecht bestaat uit een assortiment van vervalste facturen, geserveerd met een sausje van manipulatie. Zoals elke goede chef weet, is timing alles – en timing had El Kaouakibi zeker, terwijl ze balancerend tussen haar vennootschappen, een keukeninstallatie smokkelde naar haar evenementenlocatie, het Jacob Jordaenshuis, alsof het een illegale lading truffels betrof.
De climax van dit gastronomisch drama? Twee keukens! Eén betaald door Let’s Go Urban, terwijl de ander – een veel duurdere versie – op het punt stond door de stad gefinancierd te worden. Een twist waar zelfs de beste kookshows niet aan kunnen tippen. Maar wacht, het wordt nog beter. Het faillissement van het J.J. House zorgde ervoor dat deze items in het culinaire niemandsland verdwenen, ongrijpbaar als de perfecte soufflé.
Ondertussen, in het land der bedrijfsleiders, voelen gulle donateurs zich belazerd na het investeren van een half miljoen in El Kaouakibi’s WannaWork. Hun dromen van sociale ondernemerschap verdampten sneller dan alcohol in een flamberend dessert, terwijl El Kaouakibi’s andere projecten faalden met de elegantie van een mislukte meringue.
En zo, beste lezers, eindigt onze keukensoap van de dag. Een verhaal waarin de Sjoemelpoedel, met meer lef dan een chef-kok die durft te experimenteren met durian in een dessert, ons achterlaat met een nasmaak die vragen oproept over de ingrediënten van integriteit en ethiek in het politieke kookboek.
Blijf ons volgen voor meer culinaire capriolen in de wereld van Brolitiek, waar de gerechten altijd doordrenkt zijn met een vleugje satire en een snufje scherts. Tot de volgende keer, waar we hopelijk verslag kunnen doen van een menu met meer transparantie en minder nasmaak.