Spionnen, mondmaskers en misverstanden: de absurde Komedie van Vlaams Belang en haar Chinese verwikkelingen.
Welkom, beste lezers, in de wereld van de Belgische politieke thriller, waar de plot soms zo belachelijk wordt dat het bijna een sitcom lijkt. Vandaag nemen we een kijkje in de recente saga van Vlaams Belang, een verhaal zo vol met spionage, omkoping, en mondmaskers, dat je zou denken dat het een script is voor een slechte spionagefilm.
Laten we beginnen met de hoofdpersoon, Frank Creyelman, voormalig Vlaams Belang-politicus. Deze man was blijkbaar meer dan drie jaar een informant voor China. Dat klinkt als een spannend dubbelleven, toch? Het is alsof je naar James Bond kijkt, maar dan in een Vlaamse versie, waar de martini’s vervangen worden door een goed pintje.
Maar wacht, het wordt beter. Blijkbaar was Frank niet alleen in zijn avonturen. Zijn broer Steven Creyelman, ook actief bij Vlaams Belang, wordt genoemd in deze geheimzinnige Chinese connecties. Het is als een familiedrama, maar dan met een vleugje internationale intrige.
En dan hebben we Filip Dewinter, een man die blijkbaar in 2020, tijdens de hoogtijdagen van de coronacrisis, 10.000 mondmaskers regelde via een Chinese spion. Is het een daad van heldhaftigheid of een verdachte transactie? Het lijkt erop dat in de wereld van de politiek, zelfs het uitdelen van gratis mondmaskers een zaak van nationale veiligheid kan worden.
Het meest hilarische deel? Dewinter’s reactie: “Veel zotter moet het niet worden”. Inderdaad, Filip, veel zotter wordt het niet. Het klinkt alsof iemand de plot van een spionagefilm probeerde na te spelen, maar vergat dat je in het echte leven niet zomaar kunt doen alsof je Ethan Hunt bent.
Wat de broers Creyelman betreft, het lijkt erop dat ze hun eigen versie van ‘Keeping Up with the KGB’ hebben gespeeld, maar dan met een Chinese draai. Steven ontkent elke betrokkenheid, terwijl Frank er middenin zit. Het is als een aflevering van “Wie is de Mol?” maar dan met echte consequenties.
En dan is er nog het verhaal van Vlaams Belang zelf, een partij die zich in de organisatie van de parlementen bevindt, en nu in het midden van een internationale spionagezaak. Het is bijna alsof ze een rol spelen in een politieke versie van ‘F.C. De Kampioenen’, waarbij elke aflevering een nieuwe, absurde wending neemt.
Dus, beste lezers, wat kunnen we leren van deze saga? Misschien dat de wereld van de Belgische politiek soms meer lijkt op een soapserie dan op serieuze staatszaken. Of misschien dat je altijd moet oppassen voor wie je een biertje deelt – je weet maar nooit of het een geheime agent is. Proost op de absurditeit van de politiek.