Hoe de Vlaamse minister van Onderwijs, in niets meer dan zijn ondergoed, de essentie van politieke transparantie belichaamt.
Het was een gewone dag in de Sancta Mariaschool te Leuven, totdat de deur van het klaslokaal openging en daar stond hij: Ben Weyts, Vlaams minister van Onderwijs, gehuld in niets meer dan zijn onderbroek. Ja, je leest het goed. Terwijl de wereld zich druk maakt over klimaatverandering, oorlogen, en de nieuwste afleveringen van je favoriete serie, besluit onze dappere onderwijsminister de grenzen van het fatsoen op te zoeken … en vervolgens in zijn onderbroek een klaslokaal binnen te wandelen.
Het was Pyjamadag voor Bednet, een dag bedoeld om solidariteit te tonen met zieke kinderen die vanuit hun bed de lessen moeten volgen. Een nobel initiatief, absoluut. Maar ergens langs de lijn van goede intenties en de uitvoering daarvan heeft onze geliefde minister de memo gemist waarin stond: “Pyjamabroek verplicht, onderbroek niet toegestaan.”
Weyts, met de bravoure van een volwassen man die besluit dat onderkleding gelijkstaat aan volledige kledij, paradeerde tussen de banken door, ongetwijfeld onder de indruk van zijn eigen durf. Het moet gezegd worden, de minister heeft moed. Moed waar niemand om vroeg, moed die niemand wilde zien, maar moed desalniettemin.
De reacties variëren van verbijstering tot amusement. “Is dat Weyts in z’n onderbroek tussen tieners?” vraagt men zich af op X. Een ander merkt op: “Een pyjamabroek is geen onderbroek. Wie maakt er hem dat duidelijk?” Inderdaad, wie had de moedige taak om Weyts op deze subtiele dresscode te wijzen?
En toch, ondanks de controverse, is het moeilijk om niet te lachen om de absurditeit van de situatie. Stel je voor: een minister die zo toegewijd is aan het promoten van een goed doel dat hij bereid is in zijn onderbroek voor de klas te staan. Het is het soort verhaal dat je verwacht in een slechte sitcom, niet in het echte leven.
Maar laten we niet te hard oordelen. Misschien is dit gewoon een voorbeeld van extreme toewijding. Misschien is Ben Weyts gewoon een man van het volk, bereid om zich letterlijk bloot te geven voor het goede doel. Of misschien… misschien moeten we onze ministers toch maar een kledingvoorschrift geven.
Dus daar hebben we het, dames en heren. Een dag in het leven van de Vlaamse politiek, waar onderwijsministers in hun onderbroek klaslokalen betreden en de lijn tussen dapper en dwaas flinterdun is. In de tussentijd zullen we wachten en kijken welke minister de volgende is die besluit de kledingnormen te herschrijven. Misschien iets met sokken en sandalen, om in stijl te blijven?
En aan Ben Weyts: misschien volgende keer toch maar de pyjamabroek aanhouden. Voor de kinderen.
Bron: Ben Weyts in onderbroek voor de klas voor pyjamadag Bednet: “Belangrijk dat zieke kinderen thuis de les kunnen volgen” (ROB-tv)